Wakacje 1939, jako 13-letnia, inteligentna, oczytana dziewczynka spędziła beztrosko, we wrześniu rozpoczęła kilkuletnią - na granicy wytrzymałości i prawdopodobieństwa - walkę o przetrwanie. Gdy wojna się skończyła, była już właściwie ukształtowaną, dojrzałą kobietą, której skradziono młodość. O tym, jak przeżyła, wiedzieli tylko najbliżsi. Latami milczała, dopiero porządkowanie po śmierci matki pamiątek zdecydowało, iż napisała "Zimę o poranku" - jedno z najwazniejszych świadectw przeżycia II Wojny Światowej w literaturze polskiej, książkę, która stała się przyczynkiem badań Zygmunta Baumana, a w efekcie publikacji "Nowoczesności i zagłady". Szczęśliwie nie zarzuciła pisania wspomnień po jednej książce i opisała życie w powojennej Polsce do 1968 r. Lata późniejsze opisywała za pomocą powieści i fikcyjnych bohaterów, w których można zobaczyć odbicie doświadczeń Janiny Bauaman, jej rodziny oraz przyjaciół.

Książki tego autora: