5 czerwca 1898 roku Federico García Lorca urodził się w Fuente Vaqueros pod Granadą (obecnie jest to część tego miasta). Był synem posiadacza ziemskiego Federica Garcíi Rodrigueza (1859-1945) i jego drugiej żony, Vincenty Lorca Romero (1870-1959), nauczycielki. W rodzinie zawsze znajdował zrozumienie dla swoich zainteresowań i wszechstronnych uzdolnień artystycznych. W 1910 zaczął się uczyć muzyki. Pociągały go również sztuki plastyczne, znane są jego rysunki i obrazy powstałe w późniejszym okresie. Maturę zdał w roku 1913 w Kolegium Najświętszego Serca Jezusowego w Granadzie. W 1915 zaczął studia prawnicze i filozoficzno-literaturoznawcze na uniwersytecie w tym samym mieście. W 1918 wydał prozy poetyckie pt. Wrażenia i pejzaże (Impresiones y paisajes). W 1919 przekonał ojca, by pozwolił mu przenieść się na uniwersytet w Madrycie, gdzie z czasem nawiązał nowe znajomości, m.in. z Luisem Buñuelem, Salvadorem Dalí i Rafaelem Alberti. W 1919 debiutował jako dramaturg, przedstawienie sztuki Czary motyla (El maleficio de mariposa) w madryckim teatrze Eslava nie odniosło sukcesu. W 1921 ukazał się tom poetycki Księga wierszy (Libro de poemas). Również w 1921 powstały pierwsze wiersze tomu Piosenki (Canciones, wyjdzie w roku 1927) i niemal cały tom Poemat głębokiej pieśni (Poema del cante jondo, wyjdzie w 1931). W tym samym roku zaczyna się przyjaźń poety i Manuela de Falli. W czerwcu 1927 odbyła się w teatrze Goya w Barcelonie prapremiera napisanego dwa lata wcześniej dramatu poety Mariana Pineda. W tym samym roku Lorca wziął udział w uroczystościach z okazji trzechsetnej rocznicy śmierci Luisa Gongory, wygłosił odczyt Obraz poetycki Luisa Gongory (La imagen poetica de don Luis de Góngora). W 1928 ukazał się tom Księga romanc cygańskich (Romancero gitano). Od marca 1929 do początków marca 1930 poeta przebywał w Stanach Zjednoczonych, potem udał się na Kubę. 30 czerwca wrócił do Hiszpanii. W 1930 w madryckim teatrze Espaňol odbyła się premiera sztuki Czarująca szewcowa (La zapatera prodigiosa). W 1932 razem z Eduardem Ubarte García Lorca założył złożoną głównie ze studentów wędrowną trupę teatralną Buda (La Barraca), z którą jeździł po Hiszpanii prezentując głównie dramaty hiszpańskiego Złotego Wieku. W 1932 zorganizowano publiczne czytanie Krwawych godów (Bodas de sangre), a w 1933 odbyła się w madryckim teatrze Beatriz prapremiera tej sztuki. W tym samym roku w teatrze Español prapremierę miał dramat Miłość don Perlimplina do Belisy w jego ogrodzie (Amor de don Perlimplín con Belisa en su jardín). Od września 1933 do marca 1934 Lorca przebywał w Argentynie i Urugwaju, gdzie wygłaszał odczyty i uczestniczył w południowoamerykańskich premierach swoich sztuk. W 1934 ukończył dramat Yerma, który w tym samym roku będzie miał prapremierę w teatrze Español, oraz tom wierszy Dywan tamarycki (El diván del Tamarit, ukaże się dopiero w roku 1940, pośmiertnie); tytuł wskazuje na inspiracje orientalne, gdyż dywan – słowo pochodzenia perskiego – to „zbiór wierszy różnych jednego poety”, dywany znane są z literatur narodów muzułmańskich, występowały też, rzecz jasna, w arabskiej poezji andaluzyjskiej; Tamarít to nazwa majątku rodzinnego Garcíów w pobliżu Granady; wpływy mauretańskie, także nazywanie poszczególnych utworów nazwami orientalnych gatunków poetyckie (gazela, kasyda) nie mogą oczywiście dziwić u poety z Andaluzji. W 1935 ukazał się poemat Lamentacja na śmierć Ignacia Sánchez Mejíasa (Llanto por Ignacio Sánchez Mejías), tren dla przyjaciela poety, toreadora, który umarł wskutek ran odniesionych na arenie, oraz tomik Sześć wierszy galicyjskich (Seis poemas galegos). W tym samym roku odbyła się prapremiera dramatu Panna Rosita, czyli Język kwiatów (Doña Rosita la soltera o el lenguaje de las flores). W 1936 ukazały się drukiem Krwawe gody, wyszedł też tom Pierwsze piosenki (Primeras canciones), zawierający utwory z roku 1922. Poeta ukończył dramat Dom Bernardy Alba (La casa de Bernarda Alba), który odczytał przyjaciołom. 16 lipca poeta wyjechał do Granady, 18 został przez zwolenników antyrepublikańskiego przewrotu aresztowany, a 19 rozstrzelany w wąwozie Viznar pod Granadą i pochowany w nieoznaczonej zbiorowej mogile. Próby odnalezienia i zidentyfikowania szczątków poety jak dotąd się nie powiodły.


Książki tego autora: